รักเพื่อนสนิท..มันผิดตรงไหน?

"ทำไม!ไอ้นั่นมันหล่อนักรึไงกันห๊า!เธอนี่มันไม่รู้อะไรบ้างหรือไงกัน...โถ่เว้ย!!!" เจมส์สบทออกมาเสียงดังพร้อมกับเดินมากระชากแขนฉันอย่างแรงจนตัวฉันอยู่ใต้ภวังค์ของเขาและใช้แขนข้างหนึ่งยันเข้ากับฝาผนังห้องนอน...ทำไมกัน?ฉันก็แค่คุยกับพี่คิวเท่านั้นเองทำไมเขาจะต้องมาทำแบบนี้กับฉันด้วย?ทำไมเขาต้องโมโหฉันด้วย?...แต่ไม่ทันที่ฉันจะคิดต่อน้ำตาของลูกผู้ชายคนที่ชื่อ'เจมส์'ก็ไหลล้นออกมาเหมือนกับเขื่อนแตกนี่ฉันไปทำอะไรให้เขาล่ะเนี่ย?ตั้งแต่เด็กยันโตฉันยังไม่เคยเห็นน้ำตาของเจมส์มาก่อนมีแต่เขาที่เห็นน้ำตาของฉันนับครั้งไม่ถ้วน "น..นายเป็นอะไรร้องไห้ทำไม" ฉันมองน้ำตาที่ไหลย้อยอาบข้างแก้มเต็มสองลูกตาด้วยความสงสัยก่อนที่เจมส์จะค่อยๆยื่นใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ...เรื่อยๆจนปากของฉันและเจมส์ห่างกันเพียงปลายก้อยเท่านั้น...นี่เขาจะทำอะไรล่ะเนี่ย??? ค...คงไม่ใช่...หรอกนะ!!! "นายจะทำอะ..." ฉันยังพูดไม่จบเจมส์ก็ประกบริมฝีปากของเขาเข้ากับริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็วมันทั้งรุนแรงทั้งรวดเร็วจนฉันตั้งตัวไม่ทันเจมส์ยังคงจูบฉันค้างไว้อย่างนั้นไม่มีทีท่าว่าจะถอนออกมาแต่อย่างใด...แต่!ทำไมล่ะ?ทำไมฉันถึงไม่ขัดขืนเขา?ทำไมฉันไม่ผลักเขา?ทำไมฉันไม่รู้สึกรังเกียจเขาแม้แต่นิด?ทำไมฉันถึงยอมให้มันกลายเป็นแบบนี้!!!! นี่ฉันเป็นผู้หญิง'ง่าย'รึเปล่า?...แต่ฉันไม่เคยมีแฟนสักคนเลยนะ...ตั้งแต่ประถม-ตอนนี้...นี่มันจูบแรกเชียวนะ!!!แต่ฉัน.... "ขอโทษนะโมนิ...มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ" เจมส์เอ่ยออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่เหมือนกับเขื่อนแตกและทำหน้าตาเรียบเฉยเหมือนไท่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากที่เจ้าตัวน่าจะพึ่งได้สติกลับมาเจมส์จึงรีบผละตัวออกจากฉันไปโดยเร็ว...ตอนนี้ฉันรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่ริมฝีปากของฉันมัน...มันมีเลือดไหลจริงๆด้วย..อะไรกันแค่จูบแบบเมื่อกี๊ถึงกลับเลือดออกเลยหรอ?พึ่งรู้นะเนี่ย...ว่าแต่เดี๋ยวก่อนๆฉันต้องเคลียกับเจมส์ก่อนสิ...นี่คิดอะไรของฉันเนี่ย...ลามกชะมัด><ยัยโมนิเอ้ยย... "ไม่เป็นไร...ชั้นไม่ถือหรอกก็นายเพื่อนชั้นนนี่นา...เนอะ" ฉันพูดพลางส่งรอยยิ้มอ่อนๆให้กับเจมส์โดยคิดว่าคำพูดของฉันจะทำให้เจมส์ยิ้มออกมาบ้างหรือไม่ก็อาจจะสบายใจขึ้นมาสักนิด..แต่!มันกลับตรงกันข้ามทั้งหมดเพราะแทนที่เจมส์จะยิ้มออกมากับกลายเป็นใบหน้าของเขามันสื่อถึงอารมณ์โกรธได้อย่างชัดเจน..คิ้วเข้มทั้งสองข้างถูกขมวดเข้าหากันไหนจะดวงตาคู่นั้นอีกที่ส่งสายตาโกรธเคืองมายังฉัน...ปากที่แสนจะธรรมดาไม่ยิ้มไม่เศร้าแสดงออกถึงความเย็นชาได้อย่างแจ่มแจ้ง...นี่ฉันทำอะไรผิดอีกเนี่ย "นี่ชั้นทำขนาดนี้แล้วเธอยังจะคิดว่าชั้นคิดกับเธอแบบเพื่อนอยู่อีกหรอห๊ะ!..หรือว่าชั้นต้องทำมากกว่านี้" เจมส์กระแทกเสียงออกมาใส่หน้าฉันดวงตาของเขาดูน่ากลัวและเย็นชาเหมือนดังเสือที่จ้องจะตะคุบเหยื่อของมันได้ตลอดเวลานี่ฉันงงไปหมดแล้วนะเนี่ย...ทำไมเขาต้องจูบฉันซ้ำยังพูดถ้อยคำแปลกๆนั่นอีกนี่เขาต้องการจะบอกอะไรกับฉันกันแน่... "นายอยากจะทำอะไรนายก็ทำสิ...ถ้ามันทำให้ชั้นรู้ว่านายเป็นอะไร...ทำไมนายต้องทำแบบนั้นกับชั้น...อีกทั้งยังน้ำตานั่นอีก...ชั้นไม่เข้าใจนายหรอกนะเจมส!์" คราวนี้ฉันแหวใส่บ้างก็ฉันไม่รู้หนิ่ว่าเขาต้องการอะไรจากฉัน...แล้วทำไมเขาต้องมาปล่อยโฮบวกกับไอ้อารมณ์หงิดหงิดจนดูน่ากลัวนั่นอีก...เจมส์จับฉันเหวี่ยงไปยังที่นอนของเขาอย่างแรงจนฉันแทบมองไม่ทันว่ามันเกิดอะไรขึ้น...นี่เขาจะทำอะไรฉันอีกล่ะเนี่ย???โมนิงงค่ะโมนิงง "ได้...เธอบอกชั้นเองนะว่าจะทำอะไรก็ได้ชั้นจะทำให้เธอได้รู้เองโมนิ..ว่าทำไมชั้นต้องเป็นแบบนั้น...ทำไมชั้นต้องทำแบบนั้นกับเธอ!" เจมส์พูดพร้อมกระโดดขึ้นคร่อมตัวฉัน..ไม่นะ!เขาคงไม่ทำอย่างที่ฉันคิดหรอกใช่มั้ย!ช่วยด้วย!ช่วยฉันด้วย...เจมส์บ้าไปแล้ว ปล่อย!...ปล่อยฉันนะเจมส์..อย่าทำแบบนี้ แต่ที่เขาพูดมันก็มีส่วนถูกนะ..ฉันบอกเขาเองไม่ใช่หรอว่าจะทำอะไรก็เรื่องของเขา...ม่ายยย...นางปากไม่รักดี..งื้อ~~~ช้านน จาาฆ่าแกToT โปรดติดตามตอนต่อไป... ด้วยรักจากดีดี7878